donderdag 21 oktober 2010

bloedonderzoek

Een paar weken geleden was het zover, bij Rosanna zou sinds de diagnose Coeliakie voor het eerst weer bloedgeprikt om te kijken hoe het met haar antistoffen staat, coeliakiepatiënten maken normaliter het antilichaam antitTG IgA aan. Bij de eerste keer bloedprikken, in januari, ging alles zo'n beetje mis. Rosanna kreeg van de kinderarts zgn. toverpleister, oftewel emla pleisters, nadat deze was ingewerkt, meldden we ons bij de bloedafname. Op zich hielp het niet dat de dame die ons hielp, heel benauwd ging kijken toen ze Rosanna zag en zich meteen, hardop, afvroeg of het wel zou gaan lukken om bij een kind bloed te prikken. Nou, dat lukte haar dus inderdaad niet, maar ze wist wel een collega die supergoed kon prikken bij kinderen, dus wij bleven braaf op deze collega wachten. Deze collega bleek niet zo zelfverzekerd te zijn als haar andere collega deed voorkomen, dus ook haar lukte het niet. Inmiddels was Rosanna, die niet zo'n held is, behoorlijk paniekerig geworden en zij was wel klaar met haar ziekenhuis avontuur. Toen stelde de dame van de bloedafname voor dat de kinderarts het beter zelf kon, dus gingen we in optocht richting de kinderafdeling, waar het uiteindelijk wel lukt met de zgn. baby-methode, dan druppelt het bloed via een slangetje in de buisjes. De uitslag was destijds voor ons verpletterend, haar tTG IgA bleek 1300 te zijn, terwijl deze lager dan 8 hoort te zijn. Voor de kinderarts was er dus ook geen twijfel mogelijk, Rosanna zou een biopt ondergaan om definitief aan te tonen. Inmiddels zijn we ruim een half jaar verder en er moest dus weer bloedgeprikt worden. Deze keer sloegen we een paar stappen over en vertrokken vanaf huis met emla-pleisters in de ellebogen, rechtstreeks naar de kinderarts. Dat ging nu supersnel, gelukkig.
Deze week kregen we de uitslag van het bloedonderzoek! Haar waarde bleek te zijn gedaald van 1300 naar 25 !!! Reden voor een feestje dus!
We zijn er nog niet, want het moet echt nog verder dalen, maar al met al een superresultaat! Onze blijdschap sloeg echt over op Rosanna, want ze vertelde aan iedereen die het maar wilde horen, trots het resultaat!
Pas over een half jaar hebben we weer een controle-afspraak (haar groei-achterstand moet in de gaten worden gehouden) en over een jaar pas weer bloedprikken, joepie!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten