Afgelopen weekend zijn Rosanna en Daniël voor het eerst op kamp geweest, het glutenvrije kamp dat georganiseerd werd door de NCV, thema het Wilde Westen.
We waren allemaal een beetje zenuwachtig voor die tijd, het is ook niet niks om je kind weg te brengen naar een locatie waar je zelf nog nooit geweest bent en naar mensen die je nog nooit gezien hebt...maar goed, vrijdagavond was het zover, we reden verkeerd het bos in maar uiteindelijk vonden we toch nog de groepsaccommodatie. Het was er al aardig druk, de kinderen konden meteen een bedje uitzoeken op hun kamer, nouja uitzoeken...Rosanna had het laatste bed. De meiden waren nogal oververtegenwoordigd op dit kamp (60 meiden, 16 jongens..). Ik ging vervolgens kennis maken met Rozemarijn, vrijwilligster én moeder van een dochter van 5 met zowel coeliakie als diabetes. We hadden afgesproken dat zij Daniël persoonlijk zou begeleiden dit weekend. En tja, toen was het tijd voor afscheid...er vielen ineens tranen uit Rosanna's ogen (huh??) maar ze werd al snel opgevangen door een lieve leidster. Vervolgens hoorden we het hele weekend niks (geen nieuws is....) dat was wel ff wennen, van 7 keer prikken per dag, koolhydraten tellen etc etc naar helemaal niks. Ik had gelukkig niet veel tijd om er bij stil te staan, want zaterdag heb ik de Dam tot Dam wandeltocht gelopen en 's avonds gingen we uiteraard uiteten, zonder na te hoeven denken over gluten, koolhydraten en insuline. Zondag gingen we ze alweer ophalen. Ze waren allebei blij om ons te zien en begonnen meteen alles te vertellen. Ze hebben het echt super gehad, Rosanna vertelde gedetailleerd over alle maaltijden, de lekkere broodjes, pannenkoekjes bij de lunch, soort van taco's/chili als avondeten, wentelteefjes bij het ontbijt en de koekjesbakles van een bakker. Top dus! Ze had het erg gezellig gehad met alle meiden op haar kamer, lekker getut, gekletst op alle bedden bij elkaar. Daniël had wat ongelukjes gehad, een verbrand vinger bij het kampvuur, een brandplekje bij zijn oog van een brandend takje van een onvoorzichtige buurvrouw (?!?) maar dat maakte allemaal niks uit want hij had genoten en alleen maar mooie waardes gehad (op 1 pittige hypo na). Al zijn ondergoed, handdoeken en sokken lagen nog schoon in zijn tas, zijn voeten en tanden hebben we meteen geschrobt bij thuiskomst, want tja dat was hij zelf vergeten ;-))
Kortom het was geweldig! Als uitsmijter kregen ze allebei nog een tas met allerlei lekkers mee, koekjes, broodjes, crackers, fijn hoor die sponsoren! Ze zoeken er nog meer voor volgend jaar, dus als iemand iets weet????
Wil je ook het verslag van Bob lezen? Kijk dan hier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten