Als ouder van een kind, of in ons geval 2 kinderen met coeliakie, help je volgens mij vaker bij schoolactiviteiten dan als je kinderen verder niks mankeren.
Ik kan het niet vaak genoeg benadrukken, maar onze kinderen krijgen werkelijk nergens last van als zij per ongeluk gluten binnen krijgen. Volgens mij gebeurt dit zelden, maar het zorgt er wel voor dat je je kind enigszins relaxt mee kunt geven bij een activiteit buiten de deur, immers ze komen niet doodziek thuis na een dieetfoutje.
Wij werden zelfs al best wel relaxter door de jaren heen, het dieet zit zo ingebakken bij ons en de kinderen, veel ouders van vriendjes weten intussen wat er wel of niet mag en ook niet geheel onbelangrijk, de kinderen worden steeds ouder en dus zelfstandiger.
Dit veranderde vorig jaar maart allemaal op het moment dat Daniël diabetes erbij kreeg. Weg relaxte modus, weg zelfstandigheid, weg afwezigheid bij schoolactiviteiten...
Sinds vorig jaar ben ik er voor mijn gevoel altijd bij...sint, kerst, pasen, schoolreis, sportdag noem maar op!
Gisteren was het weer zover, ivm het 15 jarig bestaan van de school, vertrokken we met z'n allen (5 bussen vol) naar Drievliet. Bij wijze van uitzondering mocht ik het groepje van Daniël begeleiden (normaal gesproken krijg je niet je eigen kind in je groepje). Het was een superleuke dag met vreselijke bloedsuikerwaarden, maar ach, daar kijk ik niet meer van op. Juf gaf wel toe dat ze erg opgelucht was dat ik mee was, om alles te regelen.
Doordat de hele school mee ging, kon ik Rosanna ook af en toe "in de gaten houden". Maar of dat nog echt nodig is? Een paar weken geleden ging ze met groep 8 op kamp, aan het einde van de informatie-avond voorafgaand, werd ik al persoonlijk door de kook-moeders benaderd, of ik even door wilde geven wat Rosanna die 3 dagen mocht eten. Toen kook-oma tegen mij zei dat ze voor Rosanna een aparte soep ging maken zonder bouillonblokjes, wist ik al voldoende! Dit zou helemaal goed komen. Kook-oma ging helemaal los bij de Jumbo en Rosanna heeft genoten! (kook-oma heeft een zus met coeliakie, dat helpt natuurlijk wel ;-)
Wanneer we Daniël weer alleen dit soort activiteiten kunnen laten beleven? Geen idee! Ik weet inmiddels wel dat diabetes per leeftijd anders ervaren wordt, zo las ik van de week de
blog over een 2 jarige peuter met diabetes en coeliakie en zag ik ook hoe het anders kan zijn...wow wat een extra zorg bij zo'n kleintje!! Dit in groot contrast met mensen die wij vorige week ontmoetten, hun 13-jarige zoon had sinds een maand diabetes en zij gingen er ogenschijnlijk zoveel relaxter mee om dan wij!! Maarja die jongen leidt al een heel eigen leven, middelbare school en alles.
Eerst maar eens Rosanna voorbereiden op de middelbare school...de kantine tijdens de open dag beloofde niet veel goeds :-(
